کفش ایمنی به عنوان یک پوشش، از پای شما در برابر ضربات و صدمات احتمالی محافظت می کند.
یک کفش ایمنی به منظور محافظت از پای ما(در برابر خطرات شیمیایی و مکانیکی) باید چه معیار هایی داشته باشد در ابتدا رویه کفش را بررسی میکنیم و بعد از آن به بررسی قسمت زیره کفش می پردازی
بسته به نوع کفش، قسمت جلویی کفش به گونه ای طراحی شده است تا به بهترین نحو از انگشتان و پنجه پا محافظت شود. قسمت محافظ جلوی کفش آزمایشات زیادی را با موفقیت طی کرده است(برای مثال باید تحت 200 ژول انرژی(انرژی حرارتی) آسیب نبیند و همچنین تحت فشار 10 کیلو نیوتن، کوچکترین نقصی در آن ایجاد نشود). در اکثر کفش های ایمنی، محافظ جلویی کفش از جنس آلومینیوم، فولاد و پلاستیک هستند. در واقع این مواد باعث می شوند تا پای شما در برابر ضربات مقاوم شود. بکار بردن مواد پلاستیکی در این قسمت(محافظ جلویی) باعث می شود تا وزن کفش کاهش چشمگیری پیدا کند. یکی از مزیت های دیگر استفاده از پلاستیک این است که قطعه فلزی در کفش استفاده نمی شود. استفاده از پلاستیک در قسمت جلویی کفش ایمنی (نبود جنس فلزی در کفش ایمنی)، در مکان های مانند فرودگاه(گیت های فرودگاه) بسیار کاربرد دارد.
علاوه بر چرم(انواع مختلفی از چرم مانند چرم صاف، چرم نوبوک و…)، از اجناس مصنوعی و یا پارچه نیز استفاده می شود.برای مثال، در ساخت کفش ایمنی uvex از مواد میکروولور استفاده شده است. مواد بکار رفته در ساخت کفش ایمنی به کاربرد کفش بستگی دارد. تفاوت در جنس رویه کفش، باعث می شود تا کفش تنها برای محیطی خاص کاربرد داشته باشد. تنفس پذیری، سر نخوردن، عدم نفوذ آب، وزن، قیمت، ایجاد حساسیت، هدایت حرارتی، مقاوم در برابر آتش و قابلیت تمیز شدن از جمله پارامتر هایی هستند که با تغییر جنس رویه کفش(با توجه به کاربرد و حیطه کاری خاص شما)، تغییر می کنند. برای مثال، میکروولور نسبت به چرم نوبوک دارای تنفس پذیری بالاتری است. اما از طرف دیگر، استحکام و پایداری جنس چرمی بسیار بیشتر است. بنابراین اگر تنفس پذیری مهم تر است به انتخاب کفشی از جنس میکرو ولور بپردازید و اگر استحکام و کارایی اهمیت بیشتری دارند، از کفش چرمی بهره ببرید.