هارنس تمام بدن (Full-body harness) ترکیبی از هارنس صندلی و هارنس سینه است که به‌طور دائم یا نیمه دائمی به یکدیگر متصل هستند. این نوع هارنس به‌طور معمول طیف گسترده‌ای از نقاط اتصال را ارائه می‌دهد. این نوع هارنس معمولاً در کاربردهای صنعتی / امداد و نجات مورد استفاده قرار می‌گیرد، و همچنین به‌طور معمول توسط کودکان کوچک به جای هارنس صندلی استفاده شده زیرا که از آن بیرون آوردن آن آسان است.

در یک مطالعه انجام شده، محققان به این نتیجه رسیدند که هیچ مدرک قابل توجهی از نظر آماری وجود ندارد که الگویی بین نوع هارنس و شدت اتفاقات رخ در داده در صعود را نشان دهد. تماس مستقیم با سنگ در سنگنوردی دلیل اصلی آسیب دیدگی بوده‌است، نه نوع هارنس سنگنوردی استفاده شده توسط کاربران.

صندلی صعود یا هارنس در دهه ۱۹۶۰ توسط کوهنوردان یوسمیتی اختراع شد. اولین نوآوری به نام کمربند سوامی (Swami Belt) بود که چندین حلقه بافته شده به دور تا دور کمر بود. سپس به سرعت صندلی سوامی دستخوش تغییرات گشت، این هارنس با استفاده از تسمه‌های محکم بافته شده، از جمله حلقه‌های پا و یک حلقه کمر یکپارچه ارائه شد. هنگامی که طرح استاندارد شبیه به صندلی / هارنس سنگنوردی امروزی فراهم شد، تأمین کنندگان تجهیزات کوهنوردی شروع به ساختن آنها با دوخت و جایگزینی گره‌ها کردند. صندلی سوامی (Swami) از طریق مقاله ای در Summit Magazine در اواسط دهه ۶۰ در میان سنگنوردان جهان شهرت یافت. هارنس امروزی دوخته شده بعدها با کمک تکنولوژی دوخت به شکل امروزی تغییر کردند.