بدنه: یکی از مهمترین اجزای کپسول است که فشار داخلی را تحمل میکند و محفظه اصلی اطفاء را تشکیل میدهد. بدنه معمولاً از فولاد یا آلومینیوم مقاوم ساخته میشود و با رنگ کپسول و برچسبهای استاندارد مشخص میشود. طول عمر بدنه و مقاومت آن در برابر ضربه و فشار از عواملی است که در تهیه و نگهداری مهم است.
شیر یا گیت: دریچهای است که برای تخلیه محتویات کپسول کار میکند. شیرها معمولاً دارای سیستم پلمپ، دستگیره و اهرم قابل فشار هستند تا کاربر بتواند بهسرعت و با کنترل اقدام به تخلیه کند. برخی شیرها دارای ایمنی شیبدار هستند تا در صورت فشار ناگهانی از کپسول جلوگیری کنند.
نازل: خروجی دقیق محتویات کپسول است که بهگونهای طراحی میشود که پودر یا گاز به صورت مناسب و با کنترل به منطقه آتشسوزی هدایت شود. نازلها معمولاً قابل تنظیماند تا به دامنههای متفاوت شعله و محتوای آتش پاسخ دهند.
مواد اطفائی: در کپسولهای پودر و گاز، مواد اطفائی بهکار رفته معمولاً پودرهای خشک (در قالب پودرهای ABC یا BC) یا گازهای خاموشکننده مانند نیتروژن یا ترکیبات فوم/گاز پخشکننده هستند.
تجهیزات مکمل: برخی کپسولها دارای تجهیزات اضافی مانند فشارسنج، نشانگر وضعیت، پلمپ معتبر، و دستگیرههای حمل برای سهولت کاربری هستند.
اصول اولیه: آتش به سه مؤلفه نیاز دارد تا تداوم یابد: گرما، اکسیژن و سوخت.
کپسولهای پودر و گاز با حذف یا کاهش یکی از این عناصر، آتش را خاموش میکنند.
کپسول پودر: پودرهای اطفاء بهخصوص ABC یا BC با فشار گاز از بدنه خارج میشوند و با برخورد با شعله، تشکیل لایهای عایق روی سطح سوخت میدهند که از اشتعال مجدد جلوگیری میکند.
پودرها همچنین ترکیباتی دارند که در بازرسیهای شعله و در خاموشکردن شعلههای مایع یا جامد نقش میکنند (مثلاً از بین بردن ترکیبات فعال در سطح آتش).
پودرها برای آتشهای کلاس A (جامدات)، B (مایعات قابل اشتعال)، C (گازها) و گاهی O (اکسید کنندهها) مناسباند.